Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Προβολή 2 ντοκιμαντέρ στη μνήμη της Jill Phipps-Τρίτη 1 Φεβρουαρίου

Προβολή 2 ντοκιμαντέρ στη μνήμη της Jill Phipps

JILLS FILM (39’)

Την 1η Φεβρουαρίου 1995, στα 31 της χρόνια, η Jill Phipps έχασε τη ζωή της κάτω από τις ρόδες ενός φορτηγού, που μετέφερε ζωντανά νεαρά μοσχάρια προς τη σφαγή τους, στην προσπάθεια της να το σταματήσει. Αυτή η ταινία - βιογραφία δημιουργήθηκε από τους συντρόφους της και είναι αφιερωμένη στη μνήμη της.

Οι ακτιβιστές για τα Δικαιώματα των Ζώων κατηγορούνται από κράτη, αρχές και ΜΜΕ για τρομοκρατία. Στην πραγματικότητα,  όπως λέει και η μητέρα της Jill, Nancy, δεν έχουν πειράξει ποτέ ούτε μια τρίχα από ανθρώπινο ή μη ζώο, ενώ οι ίδιοι εδώ και χρόνια χάνουν τους δικούς τους κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή μέσα στη φυλακή. Δεν πρόκειται για ατυχήματα, πρόκειται για κρατικές δολοφονίες, για θύματα του μονόπλευρου πολέμου που έχει κηρύξει ο άνθρωπος στα υπόλοιπα ζώα και σε όσους στέκονται στο πλευρό τους. Η αλληλεγγύη πάντα ενοχλεί και φοβίζει,  για αυτό και τιμωρείται παραδειγματικά.

Σύμφωνα με μάρτυρες, η αστυνομία έδωσε σήμα στον οδηγό του φορτηγoύ να προχωρήσει παρά την παρουσία των διαδηλωτών. Η δολοφονία της Jill, είναι ακόμα μία περίπτωση όπου η κοινωνία επιτρέπει να μπαίνει το κέρδος πάνω από τη ζωή, ανθρώπινη η μη. Η ίδια κοινωνία που μας διδάσκει ότι η ζωή κάποιων αξίζει περισσότερο, ότι ο άνθρωπος είναι ανώτερος των άλλων ζώων ή ότι δεν είναι καν ζώο, και θέτει σα στόχο την απεριόριστη αύξηση της κυριαρχίας του επάνω στη φύση.

Όλοι μου οι ήρωες φοράνε ακόμα μάσκες (15’)

Παρουσίαση του Animal Liberation Front και του αγώνα του κατά του εργαστηρίου πειραμάτων – βασανιστηρίων της Huntingdon Life Sciences ως παράδειγμα της αναγκαιότητας της άμεσης δράσης.

«Οι παραδοσιακές μορφές διαμαρτυρίας, συλλογές υπογραφών, επιστολές διαμαρτυρίας κτλ μπορεί να είναι αποτελεσματικές μακροπρόθεσμα, αλλά τα ζώα που βασανίζονται σήμερα, τα ζώα που πρόκειται να πεθάνουν αύριο,  απλά δεν έχουν το χρόνο να περιμένουν. Για αυτό το λόγο το ALF πραγματοποιεί αυτές τις επιδρομές, κι αν ήμουν εγώ αυτός που βρίσκεται μέσα σε κλουβί, αν ήμουν αυτός που βασανίζεται, ξέρω τι θα ήθελα να κάνουν οι άνθρωποι που νοιάζονται για μένα, και δεν θα ήταν να γράφουν επιστολές διαμαρτυρίας και να υπογράφουν, αλλά θα ήθελα να κάνουν ότι μπορούν για να σώσουν τη ζωή μου εδώ και τώρα» (απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ).  

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Τρίτη 1 Φεβρουαρίου, 9:30
ΑΛΟΓΟΜΥΓΕΣ


Εκδήλωση για την Jill Phipps



Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Μυστική έρευνα αποκαλύπτει φρικτό βασανισμό ψαριών



Μία νέα έρευνα της MERCY FOR ANIMALS http://www.mercyforanimals.org/fish
αποκαλύπτει την αποτρόπαιη πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από το φανταχτερό όνομα μίας επιχείρησης σφαγής ψαριών στο Τέξας την "Catfish Corner".  Η κάμερα δείχνει ζωντανά ψάρια να βασανίζονται, να ασφυκτιούν, να γδέρνονται και να διαμελίζονται ζωντανά, έχοντας όλες τις αισθήσεις τους με αποτέλεσμα τον έντονο πόνο.

Η έρευνα αποκαλύπτει:
Εργαζόμενους να τραβούν με πένσες το δέρμα ζωντανών ψαριών
Δεκάδες ψάρια στριμωγμένα σε κάδους και καλάθια, που αγωνιούν να αναπνεύσουν  
Γδαρμένο ψάρι να συνεχίζει να κινείται και να προσπαθεί να αναπνεύσει
Ψάρια να προσπαθούν αγωνιωδώς να ξεφύγουν από τα μαχαίρια των εργαζομένων
Ζωντανά ψάρια να τεμαχίζονται σε φέτες
Οι εργαζόμενοι να τραβούν και να κόβουν με βία τα κεφάλια ζωντανών ψαριών

Εξετάζοντας το οπτικό υλικό, ο ειδικός σε θέματα συμπεριφοράς ζώων Dr. Jonathan Balcombe καταδίκασε σκληρά την επιχείρηση, αναφέροντας: "Η μεταχείριση των ψαριών σα να είναι άψυχα αντικείμενα, είναι βίαιη και ηθικά αποτρόπαιη. Η μεταχείριση αυτή όπως απεικονίζεται στο βίντεο, είναι εξαιρετικά σκληρή και άκαρδη και θα πρέπει να τεθεί αμέσως εκτός νόμου. "
Ο κτηνίατρος Lee Schrader συμφωνεί, προσθέτοντας ότι «το να υποβάλλεις τα ψάρια σε μια εμφανώς επώδυνη διαδικασία, όπως η αφαίρεση του δέρματος τους, ενώ είναι ζωντανά και ανταποκρίνονται στον πόνο, είναι σκληρή, απάνθρωπη και αδικαιολόγητη."

Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι τα ψάρια αισθάνονται πόνο. Στην πραγματικότητα η διαδικασία πόνου για τα ψάρια είναι η ίδια όπως και των θηλαστικών. Τα ψάρια στο βίντεο παρουσιάζουν έντονες αντιδράσεις και σαφείς προσπάθειες να αποφύγουν τη σκληρή μεταχείρισή τους από τους υπαλλήλους, πράγμα που υποδηλώνει ότι αισθάνονται πόνο και αποτελεί για αυτά μία εξαιρετικά επώδυνη διαδικασία.

Η κατανόηση από τον κόσμο ότι και τα ψάρια υποφέρουν και οι αποκαλύψεις της απάνθρωπης μεταχείρισης τους, οδηγούν όλο και περισσότερους ανθρώπους στην αφαίρεσή τους από τη διατροφή τους και στην υιοθέτηση μίας αποκλειστικά υγιεινής, φυτικής vegan διατροφής.
 
Περισσότερα για τα ψάρια:

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Απελευθέρωση 36 σκύλων στην Καταλονία

36 σκύλοι διασώθηκαν από μια ομάδα ακτιβιστών για τα δικαιώματα των ζώων από το εκτροφείο ζώων για πειράματα HARLAN Interfauna στις παρυφές της πόλης Sant Feliu de Codines (Καταλονία,Ισπανία), προσφέροντας τους μια νέα ζωή αυτή τη νέα χρονιά. 

Μόλις μπήκαμε μέσα καταγράψαμε την άθλια ζωή αυτών των ζώων και ξεκινήσαμε να ετοιμάζουμε τη μεταφορά τους. Όντας μονίμως κλειδωμένα στα κλουβιά τους χωρίς να μπορούν να τρέξουν, να εξερευνήσουν το περιβάλλον ή να σχετιστούν μεταξύ τους, αρκετά από αυτά είχαν πληγές – όπως φαίνεται από τις εικόνες που τραβήξαμε εκείνη τη νύχτα -αφού αναγκάζονταν να κοιμούνται μέσα στο χειμώνα ακουμπώντας απευθείας στο κρύο τσιμέντο, καλυμμένο με τα δικά τους περιττώματα και ούρα.  

Ένας από τους διασωθέντες σκύλους ζούσε σε πλήρη απομόνωση χωρίς κανένα είδος επαφής με τα άλλα ζώα. Αυτό αποτελεί μια μορφή ψυχολογικού βασανιστηρίου για τα κοινωνικά ζώα τα οποία έχουν ανάγκη τη συντροφιά άλλων ζώων. Άλλα αναζητούσαν τόσο έντονα οποιαδήποτε επαφή και ερέθισμα μετά από εγκλεισμό τεσσάρων χρόνων σε αυτά τα κλουβιά, που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να μας αγγίξουν μέσα από τα κάγκελα και ζητούσαν την προσοχή μας με οποιοδήποτε τρόπο. Όταν μπήκαμε στο κλουβί τους, πήδηξαν με ενθουσιασμό πάνω μας αναζητώντας τρυφερότητα. Λίγα λεπτά αργότερα μας συνόδεψαν χαρούμενα έξω στον πρώτο ελεύθερο περίπατο της ζωής τους.

Δεδομένης της ψυχικής και σωματικής τους υγείας όλα τα διασωθέντα ζώα εξετάστηκαν από κτηνίατρους. Κάποια χρειάστηκαν όλη την προσοχή μας για να τα βοηθήσουμε να ξεπεράσουν τον διαρκή φόβο στον οποίο ζούσαν. Όλα έχουν ήδη έρθει σε ασφαλή σπίτια όπου τα αγαπούν και τα προστατεύουν. Δεν ξέρουμε πόσος καιρός θα χρειαστεί μέχρι να εμπιστευτούν ξανά ανθρώπους  αλλά είμαστε σίγουροι ότι η προσοχή και η φροντίδα που δέχονται στα καινούρια τους σπίτια θα καταφέρει να ανοίξει το δρόμο προς την καρδιά τους και θα ξαναζήσουν ευτυχισμένα και ασφαλή για την υπόλοιπη ζωή τους. 

Μετά από μια σκληρή ζωή στις εγκαταστάσεις της Harlan Interfauna στην Καταλονία- καμία διαφορά με αυτές στη  Green Hill στην Ιταλία ή της Marshall στις ΗΠΑ- μια χειρότερη μοίρα περίμενε αυτά τα ζώα: η μεταφορά τους σε εργαστήρια πειραμάτων όπου θα ήταν για πάντα κλεισμένα σε κλουβιά από τα οποία θα έβγαιναν μόνο για να χρησιμοποιηθούν σε πειράματα. Όλα γεννήθηκαν καταδικασμένα να γίνουν θύματα των τεστ τοξικότητας, βιοιατρικής και κτηνιατρικής έρευνας, ή στρατιωτικών περαμάτων μέχρι το τέλος της ζωής τους.

 Οι ακτιβιστές που πραγματοποίησαν αυτή τη δράση είναι βίγκαν και απορρίπτουν το σπισιμό όπως και οποιαδήποτε εκμετάλλευση ζώων, συμπεριλαμβανομένων των πειραμάτων όπως σε αυτήν την περίπτωση, ή την κατανάλωση ζωικών προϊόντων, τη χρήση τους για σόου ή για ρουχισμό. Πιστεύουμε ότι το μόνο σημαντικό κριτήριο για το σεβασμό είναι ικανότητα τους να αισθάνονται, όχι το είδος, το φύλο ή η φυλή όπου ανήκουν. Θέλουμε να εξελιχθούμε προς μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις όπου τα μη ανθρώπινα ζώα δεν θεωρούνται κατώτερα είδη που χρησιμοποιούνται ως πόροι, αλλά άτομα, τα δικαιώματα των οποίων αξίζουν πλήρη σεβασμό.

Θα συνεχίσουμε να διασώζουμε ζώα και να καταγγέλλουμε  την εκμετάλλευσή τους τους μέχρι να αδειάσει και το τελευταίο κλουβί και μέχρι οι υπόλοιπες μορφές καταπίεσης ζώων να αποτελούν παρελθόν. 

Τέλος, θέλουμε να αφιερώσουμε αυτή τη δράση σε όλους τους ακτιβιστές οι οποίοι αγωνίζονται για το τέλος των πειραμάτων σε ζώα και οι οποίοι θυμούνται όλα τα ζώα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα εκτροφεία και στα εργαστήρια. 


(ευχαριστούμε τις "αλογόμυγες" για το e-mail)